Belki kaybolacak, bölünecek ve uykusuz kalacaksın.
Yeni yeni alışkanlıklar edineceksin..
Umudunu kaybedecek, acı çekecek ve boğuIacaksın belki.
Belki benden nefret edeceksin sonunda.
Ağlayacaksın… Çok ağlayacaksın belki..
Sonra gözden geçireceksin ilk günden sona kadarki bütün yaşanmışlıkları..
“Değdi mi” sorusu tek sorun olacak; ve bu soruyla yatacak, bu soruyla kalkacaksın … “değdi mi?”
Sonra..
Derin düşüneceksin; nefes alamayacak kadar çok derin..
Arsız bir rüzgar gibi davetsiz hayatına girdiğimi, kapısını açtığımı mabedinin, cesur kıldığımı ve hiç olmadığı kadar mutlu ettiğimi göreceksin..
Susacaksın bir süre..
Aynanın karşısına geçeceksin sonra..
Seni severken dokunduğum yerlerine bakacaksın..
Benim sevdiğim gibi dokunacaksın o yerlere; sevgiyle ve kutsal bir değeri korur gibi, incitmeden..
Sonra..
Daha öfkeli, daha kızgın ve daha ağlamaklı olacaksın..
Ama..
Belli belirsiz samimi bir kelime dökülüverecek ağzından…