Bizi Bekleyen Yer – Zeynel Özgün

Çok yabancıyım buralara
Kül rengi şafaklara çıkıyor yollarım
Gözlerimde
Eski zaman düşlerinden kalan mahmurluklar
Koynumda saklı
Taşralı hüzünlerim var

Hiç durmadan
Dağlı korkular sayıklıyorum
Ömrüme saplanıp
Düşlerimi kanatan
İnce ve keskin acılar ayıklıyorum

Ne zaman ağlasam
Takvimler sonbahara dönüyor
Uzak iklimlerde
Yaprak döken bir ağaç
İç geçirerek
Sessizce ölüyor